Vorig jaar las ik een krantenartikel met bovenstaande kop. De essentie van het stuk was dat de houding van de N
ederlanders ten opzichte van dementie verandert. Een constatering van beginnende dementie hoeft niet gelijk “einde oefening’ te betekenen.
Het artikel bleef in mijn hoofd spoken en het duurde even voordat ik erachter kwam waarom dit artikel me zo in de greep hield.
We zijn toch allemaal mensen?
Wat is namelijk het geval? Sinds het begin van BurenService, nu 5 jaar geleden, worden wij regelmatig door mantelzorgers gevraagd of wij hun dementerende partner gezelschap willen houden. Gewoon, van mens tot mens gezellige dingen doen. Samen eten, wandelen, koken, of boodschappen doen. Dit doen wij 100% vanuit ons hart, waarbij we puur kijken naar de mens, zonder oordeel. Keer op keer merken we dat we hier het verschil mee kunnen maken, gewoon door iets te doen wat voor ons zo enorm vanzelfsprekend is! We zijn toch allemaal mensen??
Blij en stiekem ook een beetje trots..
En juist daarom sprak het krantenartikel me zo aan, blijkbaar deelt nog niet iedereen onze mening en is er nog veel werk aan de winkel! En toeval bestaat niet. Want wat was ik blij (en ook wel trots) dat ik eind 2017 door Alzheimer Nederland, afdeling NO Veluwe, gevraagd ben om in het team met voorlichters te komen.
Onvoorstelbaar
Zoals in het krantenartikel stond is de houding aan het veranderen maar er is echt nog werk genoeg aan de winkel. Zolang ik om mee heen hoor dat mensen met dementie in winkels onheus worden behandeld omdat het personeel geen idee heeft hoe ze met dementie moeten omgaan, weet ik dat we er nog niet zijn
Droom?
Binnen BurenService willen we graag ons steentje bijdragen en ik hoop dat mijn droom uit komt dat we voortaan naar de mens kijken en niet naar zijn ziekte! Daarom lijkt ons grandioos om samen met Stichting Welzijn Hattem en de gemeente Hattem te kunnen werken aan een dementie-vriendelijke gemeente.
