Zonder mijn man weet ik niet goed wat ik moet doen als ik wakker word
Toen viel alles in duigen
“Mijn man is al op leeftijd en ik heb dementie maar samen redden we ons nog wel. Ik ben nog heel fit, kan lange wandelingen maken en heerlijk in de tuin werken. We wonen daarom nog steeds in ons heerlijke vrijstaande huis.
Totdat mijn man zijn schouder brak en hij in het ziekenhuis kwam te liggen. Toen viel ineens alles in duigen.
Zonder mijn man weet ik niet goed wat ik moet doen als ik wakker word. Welke dag is het? Wat moet ik eerst gaan doen, en wat erna? Het is ook al een tijdje lastig om mijn kleren goed aan te krijgen en m’n man hielp daar altijd bij. Hij maakte het eten klaar en we aten altijd samen. En hij rijdt nog auto en deed altijd de boodschappen. Ik weet niet meer hoe dat allemaal moet nu hij er niet is.”
Ik vergeet wel namen maar ik ben echt niet gek!
“Gelukkig heb ik hele lieve kinderen die hebben geregeld dat er 24/7 lieve dames bij mij in huis zijn. Deze dames laten me alles zoveel mogelijk zelf doen maar zijn wel heel dichtbij. Ik weet precies wie wanneer komt omdat in de gang een fotolijstje staat met daarin de foto en naam van degene die die dag komt. Ik merk dat ik dat fijn vind, ik vergeet wel namen maar ben echt niet gek! Ik ken ze allemaal.
Ze rijden gezellig met mij naar het ziekenhuis zodat ik zo vaak als ik wil bij mijn man op bezoek kan gaan. Ze troosten me wanneer ik verdrietig ben omdat alles me zo raakt. Ook al weet niet altijd hun naam, ze voelen als vriendinnen en ik kan goed met ze praten. Natuurlijk mis ik m’n man heel erg en hoop ik dat hij snel weer thuiskomt maar ondertussen heb ik het wel gezellig.”
